[zaloguj się]
[pdf]

DERYWACYJA (3) sb f

-c- (2), -t- (1).

e oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
sg pl
N derywacyj(e)
G derywacyjéj derywacyj

sg G derywacyjéj (1). ◊ pl N derywacyj(e) (1). ◊ G derywacyj (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

jęz. Forma pochodna utworzona od podstawowej [derivatio – wywodzenie, wyciąganie, prowadzenie; derivatio verborum – wywodzenie a wyciąganie z gruntu słów Mącz 357a; derivatio ‒ przywiedzenie Calep; pochodzenie; prowadzenie kogo, czego ‒ derivatio Cn] (3): tá regułá ieſt v mnie, ábym ſie záwſze deriwátiiéy ſłowá káżdégo trzymał: to ieſt: mówiémy gruſzká, nie gruſká: ztądże dwie gruſzce JanNKar F4; DERIWACIE. Przy tych Orthográphiách zdáło ſie nie od rzeczy położyć kilká deriwáciy JanNKar H3v.

Synonimy: wyciąganie, wywodzenie.

AC