[zaloguj się]

DOŁAĆ (1) vb impf

Fleksja

inf dołać.

stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Dawać sobie radę, radzić sobie [czym]: adotylkiey vtraty [kanclerz] przyszedł oto, bo łatwie WKM considerować mozesz, in egestate publica. ze priuatis opibus dołac musiał ActReg 96.

Formacje pochodne: podołać, wydołać, zdołać; zdolewać.

BC