[zaloguj się]
[pdf]

DOMRA (3) sb f

Tekst nie oznacza ó; a jasne.

Fleksja
sg
N domra
I domrą
L domrze

sg N domra (1). ◊ I domrą (1). ◊ L domrze (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Instrument rosyjski przeszczepiony ze Wschodu; budową zbliżony do lutni z okrągłym pudłem rezonansowym, długą szyją i trzema metalowymi strunami szarpanymi piórkiem. Budny tłumaczy łac. organum nazwą znanego sobie instrumentu; organum PolAnt (3): Nechyloth nácżynie muzyckie podobne co dziś domrą zowiemy. BudBib I 292d marg.
Szereg: »struna i domra« (1): Chwalćie go ná bębnie y ná piſzcżałce/ chwalćie go ná ſtrunách y ná domrze. BudBib Ps 150/4.
W przen (1): Y ſtáłá ſię ſmętkiem Arfá moiá/ á domrá moiá głoſem płácżących. BudBib Iob 30/31.

SB