![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DOPOŚCIĆ | Następne hasło: DOPOZYWAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOPOWIEDZIEĆ (5) vb pf
Wszystkie samogłoski jasne.
Fleksja
| inf | dopowiedzieć |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | dopowiedziåł |
| plusq | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | był dopowiedziåł |
inf dopowiedzieć (1). ◊ fut 1 sg dopowi(e)m (1). ◊ 2 sg dopowi(e)sz (1). ◊ praet 3 sg dopowiedziåł (1). ◊ plusq 3 sg był dopowiedziåł (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.
Powiedzieć coś do końca, skończyć opowiadanie, uzupełnić wypowiedź (5): GórnDworz Z5v; Iákom záczął powiádáć, ieſli będzieſz ſłuchał Dopowiem. CiekPotr 69.
dopowiedzieć co (1): Sine me pervenire quo volo, Dopuść mi dóść gdzie chcę/ to yeſt/ wſziſtko dopowiedziec co mam wolą. Mącz 483b.
dopowiedzieć czego (po przeczeniu) (1): mać coś ieſzcze powiedźieć Pápiſtá/ czego był niedopowiedźiał. OrzRozm Q.
dopowiedzieć o czym (1): Yutro dálibog o náuce koſcyołá dopowyeſz. KromRozm III Q4.
Formacje pochodne cf POWIEDZIEĆ.
KN