![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DOSTARZEĆ SIĘ | Następne hasło: DOSTATCZEK » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DOSTATCZAĆ (2) vb impf
o jasne, pierwsze a pochylone.
Fleksja
| indicativus | |
|---|---|
| praes | |
| sg | |
| 1 | doståtczåm |
| imperativus | |
|---|---|
| pl | |
| 3 | niech doståtczają |
1 sg praes doståtczåm (1). ◊ 3 pl imp niech doståtczają (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVII w. s.v. dostarczyć.
Znaczenia
- Wystarczać (2)
Wystarczać; ministrare, praebere, subicere, subministrare, submittere, sufficere, suggerere, suppeditare Cn (2): Szpichlérze náwieźioné niech záwżdy ſtawáią/ Zboża do zboża niech doſtatczáią KochPs 209; Sufficio ‒ Doſtatczam. Calep 102a.
Formacje pochodne: wystatczać; dostatczyć, nastatczyć, wystatczyć.
Cf DOSTARCZAĆ
TK