[zaloguj się]
[pdf]

DRGNĄĆ (2) vb pf

Fleksja

2 sg fut drgniesz (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Poruszyć niezależnie od woli [czym] (2):
W przen (2):
Zwroty: »drgnąć duszą« = umrzeć (1): Ale iſczie theras febra Garbuie cię miaſto ſrzebra. A miaſto zlota drgnies duſzą Nyzliċ ſię ſnim zbanku ruſzą. RejKup f4v.

»drgnąć nogą« = umrzeć (1): iuż ſtani na ſąd boży [...] Iuż tu natichmiaſt drgnies nogą. Vmrzecz muſyż pogodzinie Obietnicza czie nie minie. RejKup C.

Formacje współrdzenne cf DRGAĆ.

BZ