[zaloguj się]
[pdf]

DRGUBICA (2) sb f

Fleksja
sg pl
G drgubice drgubic
I drgubicą

sg G drgubice (1). ◊ I drgubicą (1). ◊ [pl G drgubic.]

Sł stp notuje, Cn: drugubica, Linde XVI – XVII (z Cn) – XVIII w.

Sieć trójwarstwowa, posiadająca większe oka w częściach bocznych, używana do łowienia ryb, czasem ptactwa wodnego; evericulum e textu minutis maculis uno et altero magnis maculis compositum absque sagena, verriculum bilix vel trilinx carens sinu Cn (2): ZapWar 1524 nr 2335; Nie brzydka też rybká w ſtáwie/ choć linek z płocicą/ Gdy ſię łowią drgubicą. KlonŻal C2; [Ná rzekach y ná ſzerokich wodach miewáią śieć/ ktorą tranſuerſariam, v nas drgubicą zową álbo mrzeżną/ ze trzech śieći złożoną/ śrzednia gęſta á dwie ſkraynie z obu ſtron rzadkie oká miewáią. Takież ná ſpodku głazy ołowne [...]/ á ná wierzchu drzewiáne pławy Cresc 1571 643 (Linde)].
[Wyrażenie: »drgubica rybna«: Miej siatki podrgubne [na kaczki] [...] A gdyby niemiał śiatek ták wiele/ tedy nábierz drgubic rybnych álbo żákow CygMyśl C4v.]

Synonim: mrzeżna.

Cf DRGUB, [DRUGA]

BZ