[zaloguj się]
[pdf]

DRUMLA (2) sb f

Fleksja
sg pl
A drumlę
I drumlami

sg A drumlę (1). ◊ pl I drumlami (1).

Sł stp brak, Cn: dremla, Linde XVII w. (z Cn).

Mały ustny instrument muzyczny w kształcie języczka złożony z żelazka ze sprężynką; grający wciągając powietrze i poruszając sprężynką powoduje, że instrument wydaje głos; crembalon Cn (z niem. Trommel) (2): Bo daſzłi myſliwemu lutnią/ ſtáremu drumlę/ kupcowi iáſtrząbá/ doktorowi łowczą trąbę álbo ſárnią ſieć/ [...] tedy tho żadnemu s tych nie będą wdzięczne vpominki. RejZwierc 97v; nie pámiętaſz wyrwy Onego, ktory tu był z Krákowá przyiáchał Z drumlámi, z gwichtą: miał teſz kśiąſzki opráwione Kámieńmi: chciałeś wſzyſtko wziąć od niego ná borg CiekPotr 34.

SB