![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DUMAĆ | Następne hasło: DUMANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DUMAJĄCY (2) part praes act
a jasne (tu: błędnie znakowane).
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | G | dumając(e)go |
| pl | ||
|---|---|---|
| D | dumającym | |
sg m G dumając(e)go (1). ◊ pl D dumającym (1).
Sł stp brak, Cn notuje s.v. zamyślający się, Linde XVI w. s.v. dumać.
Znaczenia
- 1. Obmyślający, zamierzający
(2)
- a. Knujący, podstępny (1)
- 2. [lek. Popadający w zamyślenie, melancholię]
1. Obmyślający, zamierzający (2):
dumający co (1): Izáli nie błądzą ktorzy dumáią złość? zaś miłoſierdzie y prawdá dumáiącym dobroć [cogitantibus bonum]. BudBib Prov 14/22.
a. Knujący, podstępny (1) : Kto ſię rychło gniewa cżyni ſproſność/ á męża dumaiącego nienawidzą [vir machinationum odietur]. BudBib Prov 14/17.
2. [lek. Popadający w zamyślenie, melancholię: [ocet cebule morskiej] Tym co złą ſtráwność máią żołądek nápráwia/ Pádáiąca [lege: padającą] niemoc ćierpiącym pomaga/ Dumaiącym/ Száleiącym/ y zápomniáłym rátunek wielki cżyni SienHerb 628a (Linde).]
Cf DUMAĆ
KN