![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: DUPNIASTY | Następne hasło: [DUPTAT] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DUPNY (3) ai
Fleksja
| pl | ||
|---|---|---|
| G | dupnych | |
| L | dupnych | |
pl G dupnych (2). ◊ L dupnych (1).
Sł stp notuje s.v. korzen, Cn, Linde brak.
Znaczenia
Przymiotnik od „dup” ‘zagłębienie w ziemi lub skale’ albo od „dupa” ‘odbyt, pośladki’; tu prawdopodobnie obscenum (3):
Wyrażenie: »dupna gora« (3): IEden w Aptece pytał/ co Kubeby zową/ Siedząc ſie náſz brát ozwał/ á chłop z mądrą głową/ Są pecki co ná dupnych gorach wyraſtáią/ Ná włoſiánych ſzypułkach á koſtek nie máią. RejFig Bb; Nowiny z dupnych gor. DWá towárzyſze ſobie liſty otwieráli/ Plotki ſwe przeczytáiąc co do nich piſáli. Wiec [!] ieden wziąwſzy pápir/ gownem pomálował/ Nápiſał iż nowiny/ y zápiecżętował. Drugi wziąwſzy otworzył/ áliśći nowinki/ Z dupnych gor tám od Węgier/ y w nich vpominki. Plunąwſzy y porzućił/ iużem ią to ſłyſzał/ Ale tákie nowinki/ boday zábit piſał. RejFig Cc8.
KN