Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DWOIĆ

Następne hasło: DWOISTO »

DWOIĆ SIĘ (3) vb impf

o jasne.

Zawsze sie.

Fleksja

indicativus
praes
	sg	pl
3	dwoi się	dwoją sie

praes 3 sg dwoi się (1). ◊ 3 pl dwoją sie (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. Dzielić się na dwie części, rozdzielać się, rozpoławiac się (2)
2. Podwajać się; tu przen: podwajać swoją cenę, wzrastać dwukrotnie pod względem wartości (1)

1. Dzielić się na dwie części, rozdzielać się, rozpoławiac się (2):

Zwrot: »na poły się dwoić« (2): Weźrzy potym ku gorze/ á chmury ſie broią/ Roſtárgnione powietrzem/ ná poły ſie dwoią. Wdzyęcżna modrość ná niebie wnet ſie okazáłá RejWiz 165v, 64v.

2. Podwajać się; tu przen: podwajać swoją cenę, wzrastać dwukrotnie pod względem wartości (1): A iáko wdźięcznie ſzmárákiem złoto ſye dwoi: Ták téy ſzláchetnéy duſzy w tym ćiele przyſtoi. KochPieś 9.

Formacje współrdzenne: rozdwoić się; rozdwojać się.

ZZie