[zaloguj się]
[pdf]

[DYGNITARKA sb f

Fleksja

G sg dygnitårki.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Forma żeńska od „dygnitarz” ‘wyższy urzędnik zwłaszcza ziemski’; żona dygnitarza a. niewiasta zachowująca się jak dygnitarz: Ledwe dziś ze ſtá iedná coby ſie porwáłá/ A co iey mąż roſkaże by to vdziáłáłá. Ale gdyby then Dekret [o wygnaniu nieposłusznych żon z ziemi] ná nie vcżyniono/ Tych rzędzioch co zacnieyſzych troſzkę powſciągniono. Prętkoby ty podleyſze iuż przeſtáły tego/ By nie miáły od ſtárſzych powodu ták złego. Bo s káżdey Dignitarki dziś ná świecie Wáſtá [właśc. Waszti, tu symbol nieposłusznej żony, o której mowa w Vulg Esth 1/9 ‒ 2/17] PaprPrzykaz B3v.]]

WG