[zaloguj się]
[pdf]

DYLOWANIE (4) sb n

o jasne; -a- (1) GostGosp, -å- (1) Mącz; tekst nie oznacza -é.

Fleksja
sg
N dylowanie
G dylowani(a)
I dylowani(e)m

sg N dylowanie (1). ◊ G dylowani(a) (2). ◊ I dylowani(e)m (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Ogrodzenie, parkan z dylów, tzn. z grubych desek lub pali; saepest saepimentum Cn (4): Thamze vidzialem po- branie Dilovanya y Doly Swyeze w ziemy gdzie byly slupy okolo obory ZapWar 1550 nr 2664, 1541 nr 2601.

W połączeniu szeregowym (1): Oſtrożenie/ dylowánie/ ogrodzenie/ y wſzelákie płoty máią bydź rowne GostGosp 48.

Zwrot: »dylowaniem obwodzić« (1): Candex dicitur, Słupek w który dile/ álbo deſzczki záwodzą/ yáko bywa gdy dóm albo dwór dilowaniem obwodzą. Mącz 41d.

Synonimy: oparkanienie, ostrożenie, parkan.

Cf [DELOWAĆ], [DYLINA]

JW