[zaloguj się]
[pdf]

DZIECINIEC (1) sb m

Pierwsze e jasne.

Fleksja
sg
G dziecińca
L dziecińcu

sg G dziecińca. ◊ [L dziecińcu].

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. [Macica, miejsce, gdzie rozwija się płód:
Szereg: »w żywocie albo w dziecińcu«: nád to/ kiedyś v mátki w żywoćie álbo w dźiećińcu leżał/ áza przez pępek źyłá nie ſzłá/ co wątrobie pokarm piérwéy/ á potym wſzytkiému ćiáłu dawáłá? OczkoPrzymiot 346.]
2. Twierdza wewnętrzna w grodzie, gdzie było schronisko dla służby ‘dzieckich’; tu przen: Wnętrze, środek: Ony lepak ktorzy iuż iedną nogą z Bábilonu byli wyſtąpili [...] znowu do tego nieſzcżeſnego Bábilonu [siedliska grzechu] zágania/ á niektore do ſamego dziećińcá iego iuż zágnał. BudNT przedm a4.

Synonim: 1. żywot.

SB