Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: DZIEDŹNY (?)

Następne hasło: DZIEGIEĆ »

[DZIEGCIARZ sb m

Zawsze -kc-.

o jasne (tak w dziegieć), a pochylone.

Fleksja

	sg	pl
N	dziegciårz	dziegciårze

sg N dziegciårz. ◊ pl N dziegciårze.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII(XVIII) – XVIII w.

Znaczenia

[Człowiek zajmujący się wyrobem i sprzedażą dziegciu]

Człowiek zajmujący się wyrobem i sprzedażą dziegciu: Dźiekćiarze/ Smolarze/ od Rzemieſłá ſwe^go po groſzy dwánaście y Popielarze [płacić będą] Konst 195v [uniwersał poborowy z r. 1578]; Dźiekćiarze/ Smolarze/ od ſwego Rzemioſłá po groſzy dwánaście. Konst 203v [uniwersał poborowy z r. 1580] (Linde); Dźiekiec [!]/ Pix, atramentum sutorium, Dźiekćiarz/ Picator Volck Eee4.]