[zaloguj się]
[pdf]

2. FOLGA (5) sb f

o prawdopodobnie jasne (tak Cn); a jasne.

Fleksja
sg pl
N folga
A folgę
I folgą folgami

sg N folga (2). ◊ A folgę (1). ◊ I folgą (1). ◊ pl I folgami (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych saprzykładów) ‒ XVIII w.

1. Cienka blaszka podkładana pod drogie kamienie dla dodania blasku; substratum gemmae Cn (4): takież y owego oſzukániem w. m. nie názowieſz/ kiedy dobry złotnik/ wziąwſzy Rubin/ kthory ſycz był piękny/ oſádą foremną/ folgą/ przyſtrychnieniem/ ſmelczem/ vcżyni gi dobrze czudnieyſzy GórnDworz N5v.
Wyrażenie: »folga podprawiona« (1): Bo Więc y miedź gdy będzye pięknie pozłocona/ Albo folgá pod profty Kryfztáł podpráwiona. Iuż káżda rzecż zacnieyſza ozdobiona bywa/ A iuż ſie iey nikcżemność pięknoſcią pokrywa. RejWiz 8.
W przen (2):
Zwrot: »folgę podprawić; folga podprawiona« (1 ; 1): A folgá przedſię będzye podpráwiono cnotą/ Może to beſpiecżnie zwáć Wenecką robotą. RejWiz 4; A niż onych tłucżeńcow s koſmátym odpráwiſz/ Wierz mi iż prożną folgę pod miefzek podpráwiſz. RejWiz 57.
2. Prawdopodobnie dźwignia, drąg pod coś podkładany (1): Tákież moſty/ ktore miedzy Turki nowo powftháły przypráwne/ przynáſzáią folgámi pod mury kiedy nie może pożyć murow/ álbo kopániem álbo ſtrzelbą BielSpr 63v.

TZ