[zaloguj się]
[pdf]

GANIĆ SIĘ (7) vb impf

a jasne.

się (4), sie (3).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 gani się ganią się
fut
sg
1 m będę się ganił
2 m będziesz się ganił

praes 3 sg gani się (4). ◊ 3 pl ganią się (1). ◊ fut 1 sg m będę się ganił (1). ◊ 2 sg m będziesz się ganił (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. ganić.

1. Krytykować siebie, oceniać się negatywnie, źle o sobie mówić (3): Bo kto kolwiok ſie ſam gáni/ bywa chytri ij mierżony. March1 A3v; Sam o ſobie na obie ſthronie miernie mowić maſz, bo będzieſzli ſie chwalić nicżym nie będzieſz będzieſzli ſie ganił, błaznem zoſtanieſz. BielŻyw 88.

W przeciwstawieniu (1): Kiedy ſie ya będę gánił / niebędźyeć mye żadny chwalił. March1 A3v.

2. Być krytykowanym, ocenianym negatywnie (3): Nie pomárli ſię gánią, ale żywi, ktorzy pomárłych niepokoią y co iest Bożego onym przypiſuią. CzechEp 83 marg.
Szeregi: »ganić się abo chwalić« (1): Iáſna rzecż ieſt iż ſię w Pietrze zámykali wſzyſcy. [...] Poniewaſz w przełożonym lud ſię gáni ábo chwali SkarJedn 71.

»ganić się i strofować« (1): Gdyż wedle Bogá mowiąc/ nigdy to wyſtępkiem y złym názwano być nie może/ co ſię wedle ſłowá Bożego dowodnie gáni y ſtrofuię. CzechEp 89.

3. Być powodem krytyki [komu] (1): Przeto łácno oſądźiſz/ komu ſię to gáni/ Komu koſztowny vbior/ á komu záś tani. ZbylPrzyg ktv.

Synonimy: 1. 2. hańbić, karać się, lżyć się, napominać się, potępiać się, sromocić się, strofować się.

Formacja współrdzenna: zganić się.

MM