[zaloguj się]
[pdf]

GŁADYSZ (3) sb m

a jasne.

Fleksja
sg pl
N gładysz gładyszowie

sg N gładysz (2). ◊ pl N gładyszowie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVII) – XVIII w.

1. Człowiek o nikłym uwłosieniu, nie porosły włosami (1):
Szereg: »gładysz albo kudłek« (1): Włoſi też na ręku, więlkie znamię dawaią [...] á nie tilko na ręku ale theż po wſzitkim ciele, iako widamy iż wſzelkie zwierzę okrutne kudłate bywa [...]. Tim theż obycżaiem ma ſie cżłowiek gładyſz albo kudłek GlabGad P3.
2. Człowiek piękny, urodziwy; ddikatny, smukły, szczupły, subtelny; gracilis, tener Calag; acersecomes, bellatulus, bellulus, bellus, capillatus, cirratus, comptus, concinnus, cupidus, elegans, expolitus vita atque cultu, glaphyrus, immodice fucatus formam, munditiarum lautitiarumque studiosissimus, politulus, politus, scitulus, scitus, scurra urbanus, sumptuosus, trossulus Cn (2): Zart. Kochánek. Gładyſz. Tener, gracilis. Calep 580a; Cóż rozumiéſz. by tákże czáſy nie bywáły/ Których w miłośći ſzwánki głádiſzowie bráli/ Y ci/ co złoćiſtémi ſkárby ſye chłubili? W lepſzéy cénie cnotliwi/ choć vbożſzy/ byli. PudłFr 75.

Synonimy: 2. galant, kochanek.

Cf GŁADKI

AL