[zaloguj się]
[pdf]

GŁUSZYĆ (9) vb impf

Fleksja
inf głuszyć
indicativus
praes
sg
3 głuszy
praet
pl
3 m pers głuszyli

inf głuszyć (2). ◊ praes 3 sg głuszy (6). ◊ praet 3 pl m pers głuszyli (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII ‒ XVIII w.

1. Czynić głuchym; tu przen: pozornie głuchym; exsurdare Cn [kogo] (3): Poydźie ſkárżyć do Páná/ pan mu źle potuſzy/ Ták Krolá iáko páná/ Kmieca ſkárgá głuſzy. BielSat D4v [idem BielRozm 31]; RejZwierc [213]; BielRozm 31.
2. Zagłuszać [kogo czym] (1): Potym około ſiedli rozni Muzykowie/ Aż od wielkiego brzęku coś ſie dzyało w głowie. Więc ſie tákim porządkiem rozno rozſádzili/ Iż namniey iedni drugich ni cżym nie głuſzyli. RejWiz 25.
3. O roślinach: utrudniać wegetację [co] (5):
W przen (4): RejWiz 78; ſnádnie może głuſzyć to wdzięcżne naſienie Páńſkie/ rozſiewáiąc ná tey nędzney ziemi rozmáite wymyſły RejPos 52v, 54.
Szereg: »głuszyć a zatłumiać« (1): mogłby ſie rozmyſlić/ co to ieſt głuſzyć á zátłumiáć to wierne á niewinne naſienie Páńſkie RejPos 53.
Przen: Nie pozwalać na pełny rozwój (1): Niedbáłość á ſwawola ktore cnotę głuſzy/ Káżdego s pocżćiwych ſpraw ná łotroſtwo ruſzy. RejWiz 47.

Synonim: 3. zatłumiać.

Formacje współrdzenne: ogłuszyć, pogłuszyć, zagłuszyć; ogłuszać, zagłuszać; głuszeć, ogłuszeć; ogłuchnąć, zagłuchnąć.

MM