[zaloguj się]
[pdf]

GOMONIĆ SIĘ (2) vb impf

Zawsze się.

Teksty nie oznaczają ó (Cn pierwsze o pochylone, drugie jasne).

Fleksja
inf gomonić się
conditionalis
pl
3 m pers by się gomonili

inf gomonić się (1). ◊ con 3 pl m pers by się gomonili (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Kłócić się, sprzeczać się, toczyć z kimś zwadę; committere rixam, compugnare, concertare, contendere, (de)litigare, digladiari, exercere discordias, iurgari, rixari, tricari, velitari Cn [z kim] (2): ábo żeſmy nákoniec tákich między ſobą ćierpieli/ ktorzyby nieſpokoynymi byli: wedle náuki chriſtuſowey nie żyli: ále ſię z drugimi gomonili etc. CzechEp 12; Szuka ſobie goſpody/ wierney choć nieznácżney/ Goſpodarzá nie plotki/ goſpodyniey bácżney: Coby gośćiá y korzyść vmiáłá ochronić/ Ieſliby kto w iey domku chćiał ſię z nim gomonić. KlonWor 35.

Synonimy: kłocić się, swarzyć się, wadzić się.

ZZa