[zaloguj się]
[pdf]

GOŃCZY (6) ai

o jasne.

Fleksja
sg
mNgończy nNgończ(e)
G Ggończ(e)go
D Dgończ(e)mu
A Agończ(e)
L Lgończym

sg m N gończy (1). n N gończ(e) (1). ◊ G gończ(e)go (1). ◊ D gończ(e)mu (1). ◊ A gończ(e) (1). ◊ L gończym (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Odnoszący się do gonienia, gonitwy, służący do gonienia, potyczki (6): Bo tu wielkiey trudnośći áni wielkiego kłopothu nie thrzebá/ tylko wziąwſzy przed ſię boiaźń Bożą/ wſtyd poććiwy przed ocży/ złą ſławę/ trudność karánia/ káżdyby ſnádnie to w ſobie y ná gońcżym wędzidłku wſzyſtko pokaráć y poſtánowić mogł. RejZwierc [782].
Wyrażenie: »gończe drzewo« = broń służąca do szermierki; lancea Mącz [szyk 2 : 2] (4): Stylus etiam, Wſzeláka kończáta á ſzpiczáſta rzecz, ná xtałt drzewá gończego álbo z zelázá álbo z drewná vcziniona. Mącz 424a; In plurali verva, Też nieyáka bróń gończemu drzewu álbo ſzirmierskiemu ſzpiſowi podobna. Mącz 489a, 177a, 183c.
a. W funkcji rzeczownika: jeździec (1):
W przen (1): A ten mąż ná koniu/ ktorego zową Pogonia/ Herb Wielkiego X. Litewſkiego właſny z ſtárádawnych przodkow kleynot tego Kśiążęćiá zacnego/ co znácży? O prawdźiwie moy miły Góńcy [!] ná tym żárkim koniu/ przenioſłeś nam prędko przez tę Comedyą żywota marnego WysKaz 45.

Cf GONNY

ZZa