[zaloguj się]

GRADOBICZ (1) sb f

Fleksja

A sg gradobicz.

stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.: gradobić; poza tym XVIII w.: gradobicie.

Spustoszenie przez grad; gradobicie: ábyśćie na tę nędzę/ ná to vtrapienie bráćiéy wáſzéy/ iákoby ná iáką grádobicz ſąśiedzką/ próznuiąc/ pátrzáć mieli. OrzJan 32.

Cf [GRADOTŁUCZ]

AL