[zaloguj się]

GROMOBOJCA (1) sb m

Fleksja

G sg gromob(o)jce.

stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Ten, który walczy gromami:
Zestawienie: »Jowisz gromobojca«: On ſpi; á tyś mu záiął ślicżną iałowicę/ Iowiſzá gromoboyce wdźięcżną kochánicę. KlonWor 1.

ZZa