[zaloguj się]
[pdf]

GRUNTOWAĆ SIĘ (7) vb impf

się (4), sie (3).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 gruntujem się
3 gruntuje się gruntują się

praes 3 sg gruntuje się (4). ◊ 1 pl gruntujem się (1). ◊ 3 pl gruntują się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Stawać się mocnym, niewzruszonym (3): BiałKaz F3v; ſkąd pánno wielkąś rádość miáłá/ Widząc iż kośćiół páńſki/ mocnie ſię gruntuie SiebRozmyśl K3v.

gruntować się w czym (1): Bo my zá nie [umarłych] co czyniąc/ gruntuiem ſię w wierze o onym świećie SkarKaz 383a.

2. Mieć źródła, uzasadnienie, potwierdzenie, wywodzić się [na czym] (4): Stat ius exemplis Práwo ſie gruntuye ná przikłádách. Mącz 417b; bo ſie Trádycye ná ſámym mownem podániu gruntuią WujJud 30; Máterya tedy grzechu powſzedniego/ tudźieſz też potrzebá doſyć vcżynienia po odpuſzcżeniu grzechu śmiertelnego y powſzedniego/ ſą dwá fundámenty ná ktorych ſię CZYSCIEC gruntuie WysKaz 19; PowodPr 22.

Synonimy: 1. umocniać się, utwierdzać się; 2. fundować się.

Formacja współrdzenna: ugruntować się.

KW