[zaloguj się]
[pdf]

IGIEŁKA (4) sb f

e oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N igiełka
G igiełek
I igiełką igiełkami

sg N igiełka (1). ◊ I igiełką (1). ◊ pl G igiełek (1). ◊ I igiełkami (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Dem. od „igła” ‘ostro zakończony, cienki (metalowy), kłujący przedmiot’; acula Mącz, Cn; acuncula, acicula Cn (4): [duszni nieprzyjaciele] wpoduſkę mu ktorą pod głową miał/ igiełek natykali MurzHist Ov; Acula diminutivum. Igiełká. Mącz 3a.
a. Przedmiot służący do przypinania (czegoś), szpilka (4):
Zwrot: »igiełką przytykać« (1): Servia, May z kwiátkow/ álbo puſz álbo rownianka/ yákie pánny panicóm do czapki ygiełką przitikáyą. Mącz 388c.
b. Narzędzie do szycia (1):
Zwrot: »igiełką wyszywać« (1): Są też tám [w Laponijej] rzemieſnicy miedzy imi/ ktorzy igiełkámi wyſzy- wáią ſzáty złotem. BielKron 294v.

Cf IGIEŁKI

IM