![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [IMPENSA] | Następne hasło: IMPERATOR » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
IMPERATIVUS (1) sb m
Fleksja
(lat.) N sg imperativus.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
jęz. Tryb rozkazujący [rozkazujący, rozkaziciel (durum est) ‒ imperativus Cn]: gdy mąm nápiſáć bȯi ŝie [= 3 sg] Bogá/ tedy tv kropki byd̂ muſſą/ by ŝie nie zdállá iedná ſylábá buoii ŝie Bogá/ to ieſt imperatiuus JanNKarGórn H v.
MK