[zaloguj się]
[pdf]

INKWIROWAĆ (2) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf inkwirować

inf inkwirować (1). ◊ part praes act inkwirując (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Dowiadywać się, dochodzić jakiejś sprawy, indagować [inquiro – dowiaduje się, pytam Mącz 337a; – wywiaduję się Calep; dowiaduję się, wywiaduję przepytawam, badam; pytam; szukam; szperunk czynię, szperunkuję – inquiro Cn] [o czym] (1): W żyćiu chćiałbym tákiego/ coby áni z woley cżłowieká/ áni z ręku fortuny iego vmyſł dźierżał ſie: A ktory z Bogiem wiernie: we ćći z Krolem: á ſzcżerze z ludźmi żywie. [...] trzeźwy á ſwobodny żywot/ de principijs nie inquiruiąc/ de finibus nie diſputuiąc/ nimium nec memor nec immemor mortis, priuatim wiedźie: á content (ále bez preſumpciey) z śiebie y z tego co ma przed rękomá. GostGospPon 169.
2. praw. Badać sądownie, dochodzić sprawy oskarżonego [inkwizycyją czynię, instyguję – inquiro Cn] [o czym] (1): A gdy téż niewiedźieć kto vczynił mężobóyſtwo: ſkázuiemy/ iż Káſztelan o tym niéma inquirowáć [non moveat questionem JanStat 426]: ále Krewni y blizſzy winnégo ſzukáiąc o té rzeczy ieſli będą moc/ czynić będą wedle zwyczáiu Práwá. SarnStat 604.

Synonimy: 1. badać, dowiadować się, pytać, wywiadować się.

TZ