Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: JABŁONIOWY

Następne hasło: [JABŁONKI] »

JABŁONKA (6) sb f

Oba a oraz o jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	jabłonka	jabłonki
G		jabłon(e)k
D		jabłonkåm
I	jabłonką	jabłonkami

sg N jabłonka (1). ◊ I jabłonką (1). ◊ pl N jabłonki (1). ◊ G jabłon(e)k (1). ◊ D jabłonkåm (1). ◊ I jabłonkami (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

Dem. od „jabłoń” (6)

Dem. od „jabłoń”; pomus Mącz (6): Wyſoki Cyprys ſtoi miedzy Iábłonkámi/ Nic pożytku nie cżyni ſwoiemi ſzyſzkámi. RejZwierz 37, 19, 37; Conserere agrum generibus pomorum et pyrorum, Wſzędźie po polu yábłonek y kruſzek rozmáyitych náſzczepić. Mącz 387a.

W porównaniu (1): Niech nam ſynowie roſtą ták/ iáko źieloné Iábłonki roſtą nowoſzczepione [sicut novellae plantationes Vułg Ps 143/12]. KochPs 209.

W przen (1): Powiedzyał mu Philozoph/ káżdy z nas ten Iádam/ A káżdy w tych pokuſach ile ich iedno znam/ Káżdemu tá iábłonká podle drogi wádzi/ A wſzyſcy tych iábłuſzek koſztuiemy rádzi. RejWiz 133v.