[zaloguj się]
[pdf]

ANTYFONA (75) sb f

anti- : anty- (70 : 5); -ph- : -f- (74 : 1).

Pisane 74 r. dużą literą; a nagłosowe prawdopodobnie jasne, końcowe jasne; teksty nie oznaczają ó, o jasne.

Fleksja
sg pl
N antyfona
G antyfony antyfon
A antyfonę
L antyfonie

sg N antyfona (67). ◊ G antyfony (2). ◊ A antyfonę (4). ◊ L antyfonie (1). ◊ pl G antyfon (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Modlitwa kościelna śpiewana lub recytowana na przemian przez dwa chóry albo głosy, często jako wstęp do psalmów bądź też ich zakończenie; antyfona, vulgo antiphona. Isidoro antiphona, quasi vox reciproca, duobus choris alternatim psallentibus ordine commutato; genus cantus ecclesiastici Cn [antiphona – śpiewanie na odmiany Calep] (75): Bo iuż ten Pop malowany Wylycyl wſytky balwany [...] Niezapomnyal antyphoni Iuż ſnac kaze bić wedzwoni. RejKup 3v; Pothym wſzytcy poklęknęli przed ołtarzem wielkim/ poki Antifonę. Veni ſancte Spiritus, y Kolektę ſpiewano. BielKron 330v; vyrzał á ono świátłość wielką v ołtarzá/ á oſoby białe onę Antiphonę śpiewáią. SkarŻyw 510, 87, 509; Kiedy ſię tráfi więcey Konfeſſorow/ licżbę tylko odmień w Antyphonie y modlitwie. LatHar 446; Po Národzeniu Páńſkim Antiphoná iáko w Adwent/ Święta mátko. LatHar 480; Zdawná ma mieśce w kośćiołách tá Antiphoná Saluator mūdi. LatHar 634 marg, 67, 171, 415, 423, 431 (41).
Wyrażenie: »antyfona kościelna« (29): W dźień wielebnego w Niebo wſtąpienia Páńſkiego/ y przez oktawę. Antiphoná Koſcielna. O Krolu wiecżney chwały LatHar 362, 381, 387, 390, 404, 409 (29).

KK