Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [JAWOROWINA]

Następne hasło: JAWORZYNA »

JAWOROWY (7) ai

a oraz oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	jaworowy	f	N	jaworowå	n	N
	I			I			I	jaworowym
	L	jaworowym		L			L

pl
G		jaworowych

sg m N jaworowy (2). ◊ L jaworowym (1). ◊ f N jaworowå (1). ◊ n I jaworowym (2). ◊ pl G jaworowych (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „jawor”; pochodzący od jaworu (7)

Przymiotnik od „jawor”; pochodzący od jaworu; plataninus Mącz, Calep, Cn (7): Mącz 303b; Theż wino w ktorym by była ta Thrawa vwarzona z ieleniem ięzykiem á s khorzeniem iaworowym/ á oczukrowawſzy piy tho FalZioł I 60a; Też popioł s ſkorek Iaworowych wyſuſza wilkhoſci w ranach y w fiſtułach barzo mocznie FalZioł I 108d, I 52d; Każ ſtół gotowáć w iáworowym ćieniu KochPieś 43; Calep 812a.

W charakterystycznych połączeniach: jaworowy (-a, -e) ćień, korzenie, liście, skorka.

Zestawienie: »gębka jaworowa« = narośl na jaworze (1): Bruscum ‒ Gębka iaworową. Calep 140a.