[zaloguj się]
[pdf]

JĄKAĆ (3) vb impf

Fleksja
inf jąkać
indicativus
praes
sg
1 jąkåm
3 jąkå

inf jąkać (1). ◊ praes 1 sg jąkåm (1). ◊ 3 sg jąkå (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Wydawać krótkie, nieartykułowane dźwięki, bąkać (3): Minurizo, Sidonius dixit pro parva voce succinere, Iąkáć/ yęczecz.Mącz 223b; Mutio venit a Mutus, Iąkam/ Po ćichu mowię/ Szepcę. Mącz 239d.

W porównaniu: Nádęty pęcherz tylko grochem brząka/ Ták też chłop hárdy iáko kiernoz iąka. RejZwierc 218v.

Formacje współrdzenne: pojąkać, zająkać się; jąknąć, zająknąć się.

Cf [JĄKANIE], [JĘKAĆ]

LW