[zaloguj się]
[pdf]

APETYT (10) sb m

app- : ap- (7 : 3); -tyt : -tit (7 : 3).

a oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N apetyt
G apetytu
A apetyt apetyty

sg N apetyt (1). ◊ G apetytu (5). ◊ A apetyt (3). ◊ pl A apetyty (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII (z Cn) – XVIII w.

1. Łaknienie, chęć do jedzenia; appetentia cibi, orexis, conatus ad naturales pastus capessendos Cn [orexis, Latine appetitus – chciwość ku jedzeniu Mącz 268c] (6): Pobudźić áppetitu pobudźić żądzy ku yedzeniu Mącz 268c; Co ieſli appetit [!] á chęć do iedzénia ginie/ wzbudzáć ią co rychléy Oczko 32, 24v, 41; iż áppetyt rozmáitymi przyſmákámi oſtrzyć czáſem potrzebá LatHar *5v, 512.
2. Chęć, skłonność [appetitus ‒ chęć Mymer1, BartBydg, Mymer2; appetentia – chcenie, żądanie Calep] (4):

apetyt na co (2): ći [...] ktorzy ná roſkoſz á wyſokie wzyęcya ápetyt myeli GliczKsiąż E8v; nyema też wten cżás [dziecię] nic ápetytu áni vmyſlu ná náukę/ yedno ná igry yákye. GliczKsiąż 15v.

W przen (2): Dwoiákie záoſtrzenie duchownego ápetytu/ W ſtrony tego Sákrámetu [!] LatHar 190 marg; pohámuy á vmartwiay áppetyty twoie/ y vdręcżáy cżłonki twoie ná ziemi SkarŻyw 22.

KK