![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: JEDNACE | Następne hasło: 1. [JEDNACSKI] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
JEDNACKI (4) ai
e oraz a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | n | N | jednacki(e) | |
| G | jednacki(e)go | G | |||
| I | jednackim | I | jednackim | ||
sg m G jednacki(e)go (1). ◊ I jednackim (1). ◊ n N jednacki(e) (1). ◊ I jednackim (1).
Sł stp: jednacki, jednacski, Cn notuje, Linde XVI w.
Znaczenia
Przymiotnik od „jednacz” ‘rozjemca’; arbitralis, pacificatorius Cn (4): tilko bismi myely od niego zeznanie yakie na pyſſmye yz mv syę doſſicz ſtalo yednaczkym obiczayem LibLeg 11/81.
Wyrażenia: »nalazek [= wyrok] jednacki« (1): y zathom dozycz vdzyelal vedluk nalasku yednaczkyego yzem mu dal dwye kopye. ZapWar 1522 nr 2280.
»skazanie [= wyrok] jednackie« (2): SKazánie Iednáckie nie ieſth ważne/ ieſli niebędźie pod zakłádem wydáne. GroicPorz cc3, oo2v.
Synonim: kompromisarski.
LW