[zaloguj się]
[pdf]

JELONEK (14) sb m

Oba e oraz o jasne.

Fleksja
sg
N jelonek
G jelonka
D jelonkowi

sg N jelonek (12). ◊ G jelonka (1). ◊ D jelonkowi (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

1. zool. Hinnulus cervus elaphus L. (Rost); młody jeleń, źrebię jelenia; hinnulus Murm, Mymer1, BartBydg, Mącz, Calep, pullus cervinus Cn; hinnulus cervorum Vulg; filius cervorum BartBydg (12): Murm 43; Mymer1 26v; BartBydg 69; Ale ielonka młodego zbrzucha wyiętego ſyrzyſko/ nad wſzitki lekarzſtwa ieſt. FalZioł IV 8d; A cżáſem ſieć przebiwſzy Ielonek vbogi/ Vwiąźnie więc w ſzelinie ledá gdzye zá rogi. RejWiz 130v; Leop Cant 2/9; Buiać też tobie w leſie/ Ielonek vbogi/ Ale ni ſie obacży/ gdy mu ſtrącą rogi. RejZwierz 105v, 128; Mącz 156b; Calep 482b; Przy wielkim ſtádźie máły ielonek ſie báwi/ Rożków ieſcze nie czuiąc/ oſtro ſie nie ſtáwi GórnTroas 40.
Przysłowie: Sroſzſzy ieleni huf gdy ie Lew wiedzie/ Niżli Lwow gdy Ielonek naprzod iedzie. RejZwierc 228v.
2. zool. Lucanus cervus L. (Rost); owad z rzędu krajowych chrząszczy, samica odznacza się silnie rozwiniętymi żuwaczkami, przypominającymi rogi jelenia; jelonek rogacz (2): Scarabeus, vermis, krowka, habens cornua, vel yelyonek BartBydg 138b; Mymer1 28.

Synonim: 2. krowka.

JW