Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: JUSTYCYJA

Następne hasło: [JUSTYFIKACYJA] »

[JUSTYCYJONARZ sb m

Fleksja

N sg justycyjonårz.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

[Urzędnik, ktory ścigał winnych i przeprowadzał śledztwo, zwany oprawcą. Urząd ten zanikł przy końcu XV w.]

Urzędnik, ktory ścigał winnych i przeprowadzał śledztwo, zwany oprawcą. Urząd ten zanikł przy końcu XV w. [z łac. śr. iusticionariusi]: Też obiecuiemy: iż w żadnéy źiemi Króleſtwá Polſkiégo Iustitionárium niechcemy poſtánawiáć ábo iákokolwiek náſtáwiáć. (marg) Iuſtitionarz w żadnéy źiemi niema bydź poſtánawian. (‒) JanPrzyw 16.

Cf INSTYCYJONARZ]

AKtt