![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KARUK | Następne hasło: KARUPIEL » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[KARUNKULA sb f
a nie kreskowane.
Fleksja
| sg | |
|---|---|
| N | karunkula |
| D | karunkule |
sg N karunkula. ◊ D karunkule.
Sł stp, Cn, Linde brak.
lek. Narośl; tu w okolicach przewodu moczowego [ciałko; mięsko – caruncula Cn]: Caruncula álbo zátkánié vryny. OczkoPrzymiot 444; Aby ſye tedy kópić á róść nie dopuſzczáło téy caruncule/ czynią to nápiérwéy: do świéczki przyczyniáią rzéczy tákowych/ coby tylko ſámę zgryzły/ á zniſzczyły/ inſzych mieyſc nie obrażáiąc. OczkoPrzymiot 447.]
KW