Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KIEŁBAŚNICA]

Następne hasło: KIEŁBAŚNY »

KIEŁBAŚNIK (2) sb m

e oraz a jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	kiełbaśnik	kiełbaśnicy

sg N kiełbaśnik (1). ◊ pl N kiełbaśnicy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Znaczenia

Ten kto wyrabia kiełbasy (2)

Ten kto wyrabia kiełbasy; far(c)tor Mącz, Calep, Cn; allantopoeus, allantopoles, botularius, lucanicarius Cn (2): Farctor, Kielbáſnik/ kucharz który páſtęty álbo ynſze łakotki czini. Mącz 118b; Calep 408b.