Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KIEŁBODZIEJ

Następne hasło: [KIEŁYSZEK] »

[KIEŁEK sb m

Fleksja

N pl ki(e)łki.

Sł stp brak, Cn: kiełki, Linde także XVII w. (z Cn): kiełki.

Znaczenia

[zool. Dentalium sp.; mięczak z gromady walconogich (Scaphopoda); żyje zagrzebany w dennym piasku lub mule]

zool. Dentalium sp.; mięczak z gromady walconogich (Scaphopoda); żyje zagrzebany w dennym piasku lub mule; blatta Byzantia, blattium Byzantinum, conchula Indica, onyx, ostracium, unguis aromaticus a. odoratus Cn [w pl]:

Zestawienia: »kiełki morskie«: Kiełki morſkie. SienHerb D3#v (Linde), K#v (Linde).

»kiełki wonne«: Kiełki morſkie/ Kiełki wonne. Vngues odorati. Richendtſchnecklen. SienHerb K#v (Linde).]