[zaloguj się]
[pdf]

KILAŚ (4) pron

a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja

N m pers kilaś (2). ◊ A subst kilaś (2).

Sł stp brak, Cn s.v. kila, Linde XVI(XVIII) – XVII w.

Zaimek liczebny nieokreślony; zastępuje jakąś liczbę od dwu do dziesięciu lub w ogóle niewielką liczbę; aliquam multi, aliquanti, aliquot, aliquotfariam Cn (4): Przyſzło do niego kiláś towárzyſzow SkarŻyw 167, 574.
Szereg: »wiele, kilaś« (1): zeznal ys vidzial wielie ludzi kylasz kony kthorzi vyechali oth pana Marczina ZapWar 1558 nr 2686.
a. W funkcji rzeczownej osobowej: kilku ludzi (1):
Wyrażenie: »ich kilaś« (1): obráło ſię ich wżdj kiláś/ ktorzy ſię zá kápicę chwyćili y ná ſię włożyli. SkarŻyw 510.

Cf KIELKOŚ, KILA, KILKA

KW