Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KLUCZYĆ]

Następne hasło: [KLUĆ] »

KLUCZYK (9) sb m

Fleksja

	sg
N	kluczyk
A	kluczyk

sg N kluczyk (6). ◊ A kluczyk (3).

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

Dem. od „klucż”
- 1. Niewielki kawałek metalu przystosowany do zamykania i otwierania zamka (8)
- 2. Uproszczony kształt klucza jako znak drukarski oddzielający wersety w WujNT (1)

Dem. od „klucż”:

1. Niewielki kawałek metalu przystosowany do zamykania i otwierania zamka; clavicula Murm, Mymer¹, BartBydg, Mącz, Calep, Cn (8): Clavicula. eyn ſchluſſelin Kluczyk Murm 132; Mymer¹ 30; BartBydg 29; Robyell yey theſz then szlioſſarczik drugi klyuczik niali, kthorym do ſkrzyhky theyze scholtiſky otwyerala LibMal 1551/164; Mącz 56b; SkarŻyw 413; Calep 205a.

kluczyk do czego (1): niezámkniona mi komorká w klaſztorze/ do ktorey ieſzcże klucżyk noſzę: y vkażał [!] klucżyk. SkarŻyw 413.

2. Uproszczony kształt klucza jako znak drukarski oddzielający wersety w WujNT (1): |ͦ Ten kluczyk znáczy początek wierſzá káżdego WujNT przedm 28.

ZCh