[zaloguj się]
[pdf]

KŁOTY (8) part praet pass pf i impf

pf (5) [w wyrażeniu], impf (3).

o jasne.

Fleksja
sg
mNkłoty fN
A Akłotą
pl
G kłotych
A subst kłot(e)

sg m N kłoty (3). ◊ f A kłotą (2) [w tym: -a (1)]. ◊ pl G kłotych (2). ◊ A subst kłot(e) (1).

Sł stp s. v. kłuć, Cn s. v. kłóta rana, Linde XVII w.

Raniony, kaleczony czymś ostrym; punctus Mącz, Calep, Cn (8): Punctus, Kłoty/ álbo przekłoty. Mącz 331c; Calep [876]b.
Przen: Poddany cierpieniom [czym] (1): ále náwroćiłem ſię w vćiſku moim/ gdym był ćierniem kłoty. LatHar 160.
a. Powstały przez wbicie ostrza broni białej (5):
Wyrażenie: »rana kłota« (5): FalZioł V 97; LibLeg 11/156v; ZapWar 1550 nr 2670; Biſkup kazał go y s kośćiołá wzyąć/ támże zárázem śćięt przed Ratuſzem/ zádawſzy im kilko ran kłotych. BielKron 399v; SienLek 146v.
Szeregi: »kłoty i bity« (1): A ran klothich y bythich ran Syla. LibLeg 11/156v.

»strzelony albo kłoty« (1): Na ránę głęboką á wąſką/ ſtrzeloną álbo kłotą/ białą miętkę z czyſtym miodem/ á z opichem świéżym/ zárowno wźiąwſzy vtłucz/ á przykłáday. SienLek 146v.

Cf KŁOĆ

MM