[zaloguj się]
[pdf]

KOCIK (1) sb m

o pochylone.

Fleksja
sg pl
A kócik kóciki
L kócikach

sg A kócik. ◊ [pl A kóciki. ◊ L kócikach.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Kawałeczek czegoś okrągły, zwężający się ku końcowi: [Biały [boras] dźiś mamy w koćikách podługowátych kupny SienHerb 593b (Linde); dobrze tych główek źielonych nátłuc póki młodé/ á z mąką ięczmienną przypráwiáć w kóćiki UrzędowHerb 234b (Linde).]
a. Koniuszek palca:
Fraza: »naści kocik« = figę dostaniesz, czyli: nie z tego: Medium unguem ostendere alicui, [...] To yeſt Gárdźić á nizacz ſobie kogo nie mieć/ álbo yáko my mowiemy/ Pálec mu przes ſpáry vká[z]áć/ náśći kóćik. Mącz 503c.

ZCh