[zaloguj się]
[pdf]

KOMORNY (13) ai

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
sg
mNkomorny fNkomornå, komorn(a) nNkomorn(e)
G G Gkomorn(e)go
A Akomorną A
I Ikomorną I
pl
N m pers komorni
A m pers komorn(e)

sg m N komorny (1). ◊ f N komornå (3), komorn(a) (3). ◊ A komorną (1). ◊ I komorną (1). ◊ n N komorn(e) (1). ◊ [G komorn(e)go.] ◊ pl N m pers komorni (1). ◊ A m pers komorn(e) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.

Przymiotnik od „komora” ‘pokój’ (zwykle ‘prywatne pomieszczenie królewskie’); cubicularis, cubicularius Cn (13): Srebro Comorne WyprKr 52v.
Wyrażenia: »panna komorna« (3): Szubek Czamletowich czarnich dwie liſzy podſitich. Jedna na iedne panne Comorną. A druga na karlicze WyprKr 90, 94, 127v.

»komorna rada« = prywatna rada królewska (4): Pánie BOże dayże mu Duchá Swiętego/ á rácz vpor á złą rádę od niego odiąć/ ktorą rádę poſpolićie názywáią Komorną Rádą (marg) Komorna Rádá ſzkodliwa. (–) OrzRozm F2, F2 [2 r.].

»komorny(-a) sługa, służba« [szyk 1 : 1] (1 : 1): oddáłá ie Plántyllá corce ſwey Domicilli zá komorne ſługi. SkarŻyw 435; Słuzba Komorna cum dignitate KIM aby odprawowana była doirzeć tego powinien ActReg 47.

a. W funkcji rzeczownika (3):
α. Dworzanin (2): y gdy chcą co perswadowac mu [królowi] Komorni tedy percontrarium idą. ActReg 157; Gdy mądrośćią komorne towárzyſze ſwoie v Monárchy świátá Dáryuſzá przeſzedł SkarKazSej 668a.
β. Prawdopodobnie członek rady komornej (1): Prawie tedy pod tę resolucyą pisanie w MMPana trafiło naktore acz komorny ale nie taki odpis w posyłam, iakiby miał bydź zatemi ratiami ktores w wypisac raczeł ActReg 141.
γ. [Czynsz za najem lokalu: »komorne« = merces domus a. partis domus conductae Cn: Od komornego: u p. Włościejewskiego 2 grzywnie, u p. Gowarzewskiego 6 wierdunków InwMieszcz 1553 nr 52.]

Cf KOMORNICZY, KOMORNIK

ZZa