[zaloguj się]
[pdf]

KONCYLIJSKI (2) ai

o prawdopodobnie jasne (tak w koncylijum).

Fleksja
sg
m Ikoncylijskim
pl
A subst koncylijski(e)

sg m I koncylijskim (1). ◊ pl A subst koncylijski(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „koncylijum” ‘sobór lub synod’; wydany przez koncylium (2): Ceſarz ná tym Seymie przez Granwellaná y Nátáwia/ vpominał kſiążęthá Luterſkie/ o Koncilium w Trydenćie/ [...] oni przyrzecżenia pierwey zá pokoy żądáli/ áhy niebyli dekretem Konciliyſkim ſądzeni BielKron 223v.
Szereg: »dekretalski, koncylijski, synodalski« (1): bo byś chciał zrownáć kſięgi dekretálſkie/ Konciliyſkie/ Sinodálſkie s ſtárym á z nowym Zakonem/ [...] tedyby ią máłucżkiemi kſiąſzkámi przećiwko tám tym przezwáć migł RejAp 88v.

MM