Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KONKORDOWAĆ SIĘ

Następne hasło: KONKORDYJA »

KONKORDOWANIE (1) sb n

Fleksja

G sg konkordowaniå.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Uzgadnianie czegoś z czymś, porównywanie, zestawianie ze sobą tekstów w celu wykrycia prawdziwej wersji zdarzeń, sprawdzanie

Uzgadnianie czegoś z czymś, porównywanie, zestawianie ze sobą tekstów w celu wykrycia prawdziwej wersji zdarzeń, sprawdzanie [czego]: á nam dziękuy żeſmy porządku pewnieyſzego tego mieyſcá z konkordowánia kilkunaśćie Kronik/ Polſkich/ Pruſkich/ Liflandſkich/ y Látopiſzcow Ruſkich y Litewſkich zá łáſką Bożą prawdziwie doſtąpili StryjKron 380.

Cf KONKORDOWAĆ

ZCh