Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KOŃCZĄCY

Następne hasło: KOŃCZENIE »

KOŃCZĄCY SIĘ (2) part praes act

się (1), sie (1).

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja

sg
m	N	kończący się
m	G	kończąc(e)go się

sg m N kończący się (1). ◊ G kończąc(e)go się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Mający swój kres, koniec (1)
2. Dobiegający swego kresu, końca (1)

1. Mający swój kres, koniec (1): Ale mi to pierwey okáż/ iż w piſmie s. to ſłowo/ ná wieki/ nie záwżdy cżáſu wiecżnego/ á nieogránicżonego znácży: lecż cżás pewnj ogránicżony/ choć długi/ ále wżdy końcżący ſie CzechRozm 85v.

2. Dobiegający swego kresu, końca (1): Ták/ iáko W. M. pilnie y oſtro w ſpráwy świátá tego prętko ku kreſowi bieżącego/ á práwie ſię iuż końcżącego [...] wglądáiąc/ [...] ſławę y zacność odnośiſz. CzechEpPOrz **2.

Cf KOŃCZYĆ SIĘ