[zaloguj się]
[pdf]

KOPYTKO (4) sb n

n (1), m (3) [w funkcji n-pers].

Oba o jasne (tak w kopyto).

Fleksja
sg pl
N Kopytko
G Kopytk(o)w
A kopytka

sg N Kopytko (2). ◊ pl G Kopytk(o)w (1). ◊ A kopytka (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów); poza tym XIX w. w innym znaczeniu.

1. Dem. od „kopyto” ‘zrogowaciałe zakończenie kończyn u niektórych zwierząt’; tu hipokor. (1): Zwirzątko też záſię nie ma iedno kęs ſkorki koſmátey/ ktorą ſie y źimie odziewa/ y lecie chłodzi/ á kęs niektore roſzkow á kopytká ſłábo záſádzone. RejZwierc 156.
2. n-pers (3): yakom yą [!] thy pyenyądzie ktorem wziąl oth kopithkow wlozil [...] naposag sliachathney rozey davydowskiey. ZapWar 1532 nr 2436.
Zestawienie (2): Iako szlachathny andrzey kopythko szbrzumynya pawlowycz [...] ysz gy szbyl thedy kyedy mya sza [...] wszącz nyeda [!] ZapWar 1514 nr 2120; Iako ya tho wyem ysz slachathny yan kopythko etc. ZapWar 1514 nr 2120.

ZZa