![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [KORZONKOWY] | Następne hasło: KORZYĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KORZYĆ (2) vb impf i może pf
może pf Leop.
o prawdopodobnie jasne (tak w korzyć się).
Fleksja
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 1 | m | korzyłem | m pers | korzylismy |
praet 1 sg m korzyłem (1). ◊ 1 pl m pers korzylismy (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Umartwiać, trapić [co] (2): korzyliſmy duſſe náſſe [humiliavimus animas nostras]/ á tyś o thym niechćiał wiedzieć? Leop Is 58/3.
korzyć czym (1): Korzyłem [Humiliabam] poſtem duſzę moię WróbŻołt 34/13.
Formacje wspołrdzenne: korzyć się, pokorzyć, pokorzyć się, ukorzyć, ukorzyć się, upokorzyć, upokorzyć się; ukarzać się, upokarzać, upokarzać się; spokornieć.
AL