[zaloguj się]
[pdf]

KPIĆ (2) vb impf

Fleksja
inf kpić
imperativus
sg
2 kpij

inf kpić (1). ◊ imp 2 sg kpij (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) ‒ XVIII w.

Znaczenia
Drwić, szydzić [z kogo] (2): (nagł) Do Nieznáiomégo. (–) [...] Ale możeſzli wytrwáć/ gdy będą kpić z ćiebie/ Powiédz imię corychléy/ chcę ćię miéć v śiebie [we fraszkach] KochFr 67; (nagł) Ná Martoná co ſię wſzyſtko golił. [...] Ná tego co z niego ſzydźił. (‒) SLuchay bohátyrſki ſynie/ Co to chodźiś [!] w cáráćinie. Nie kpiy z ludźi co ſię miją [lege: myją] CzahTr L2.

Synonim: szydzić.

TG