[zaloguj się]
[pdf]

BAKAR (16) sb m

bakar (12), bakkar (4).

Pierwsze a jasne; -kar (14), -kår (2), -kar : -kår (14 : 2) BielKron.

Fleksja
sg pl
N bakar
G bakaru bakar(o)w
A bakar

sg N bakar (4). ◊ G bakaru (1). ◊ A bakar (10). ◊ pl G bakar(o)w (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Dawna jednostka wagi, głównie w Zatoce Perskiej i Indiach, w zależności od towaru = 207 do 420 kg; arabskie „bahar” (16): Miárá albo wagá wſzelkich rzecży/ thákież Monethá w Kálekućie/ gdźie ſkład kupiecki Indyey/ ták ſie záchowuie: Ieſt bákkár/ miárá iáko przykádek/ ktory waży cżterzy beczki towáru. BielKron 454v; Item fárákulá Imbieru ſuchego/ to ieſt dwudźieſta cżęść bákkáru/ zá ſześć fawow. BielKron 454v, 454 [2 r.].

bakar czego (12): Bákár pieprzu długiego [dawaią] zá cżterzy ſtá fawow. BielKron 454v; Bákkar tedy orzechow Muſzkatowych dawáią w Kálekućie zá pułpiętá ſtá fawow pieniędzy BielKron 454v, 454v [12 r.].

W charakterystycznych połączeniach: bakar cynamonu, goździkow, orzechów, pieprzu (2), sandału (2), lache, mirabolanu, tamiryndy, zedonaryey, zerombecy.

Synonim: przykadek.

KN